.

جزئیات پروژه

پروژه در خیابانی پر رفت و آمد در شیراز واقع شده است که به خاطر تجمع کافه ها و رستوران های متنوع، بستری پویا جهت تعاملات و معاشرت های اجتماعی شده است.این بنا پیش از بازسازی به خاطر نحوه چیدمان فضایی، دارای نمایی بسته و شلوغ  بود با یک ورودی کم عرض و نامشخص، که جریان حرکتی و دعوت کنندگی به درون فضا را محدود کرده بود.پروژه در پاسخ به این سوال شکل گرفت که چگونه می توان معماری و شهر را به گونه ای فعال  و موثرتر ادغام کرد؟

با ابن رویکرد و با هدف ایجاد شفافیت فضایی، گشودگی و پیوستگی بیرون و درون و تقویت حضور شهری، به بازتعریف و ساماندهی ساختار فضایی پرداخته شد. تا دیالوگی دو سویه و عمیق تر میان کالبد معماری و فضای شهری برقرار شود.

در ابتدا حجم اولیه به صورت یک توده یکپارچه در نظر گرفته شد و به منظور تقویت ارتباط بصری و عملکردی با فضای شهری پیرامون بخش جلویی آن حدود دو متر به عقب کشیده شد. این عقب نشینی نقش یک فضای بینا بینی میان بیرون و درون ایفا کرد و باعث کشیده شدن شهر به داخل فضا و گشوده شدن کالبد به سمت شهر شد و  معماری با شهر درآمیخته شد. 

پس از آن در توده حجمی باقیمانده عملکردهای مختلف بر اساس نیاز کاربری، جریان حرکتی و روابط میان فضایی در قالب بخش هایی مجزا اما مرتبط تعریف و خالی گشتند. با خالی شدن بخش های مختلف در توده حجمی لایه هایی در میانه این پر و خالی ها شکل گرفتند و هر کدام نقش عملکردی مشخصی را در فضا به خود گرفتند. برخی لایه ها به سمت کف کشیده شدند و نشیمن ها و میز سوشال را شکل دادند، برخی لایه ها به عنوان پارتیشن جدا کننده بین فضاها تعریف شدند، تعدادی از لایه ها به سمت سقف کشیده و به عناصر نورپردازی محیط  تبدیل شدند و لایه ای هم به سمت نما کشده شد و تابلوی فضا در بدنه رو به شهر را شکل داد. این لایه ها در کنار بخش های عملکردی تعریف شده در یک کل منسجم و یکپارچه و بدون عناصر الحاقی  علاوه بر پاسخ گویی به نیازهای کارکردی، کیفیت فضایی های متنوع و سیالی را فراهم کردند.امتداد لایه ها از بیرون به درون و شفافیت و گستردگی تعریف شده در لبه نمای شهری، پیوستگی و حس دعوت کنندگی را تقویت کرده و فضایی گشوده، انعطاف پذیر و هم نشین با محیط شهری تعریف شد و فرصتی در جهت ایجاد گفتمانی دو سویه شکل گرفت.

تجاری