.

جزئیات پروژه

باغات و درختان سبز شیراز امروز در حال ناپدید شدن پشت ساختمان های بلند و بی هویت نسبت به بستری که در آن شکل گرفته اند می باشند. پروژه "خانه باغ" نیز واقع شده در همین میراث سبز به جای مانده می باشد که از چهار طرف به منظر باغات دید دارد.

معماری از طریق مقیاس، ریتم، رنگ و تناسبات از بافت اطراف سرنخ می گیرد و با توجه به بستر پروژه و بهره گیری حداکثری از عناصر طبیعی مرتبط، سعی در خلق حسی از هویت بومی دارد.

 چینش توده ها و فضاها در کنار هم، فضاهای سوم و بینابینی را می سازد که بخشی از چشم انداز شهری می شوند. که این فضاها از داخل تامین کننده کریدورهای بصری به محیط پیرامونی خواهند بود. پروژه به لندسکیپ بافته می شود تا در نتیجه ی این گفت و گوی(دیالوگ) دو طرفه، فضاها در یک دیگر جریان پیدا کنند. تراس ها و بازشو های سرتاسری در چهار طرف ساختمان، مکان های خصوصی ای را در فضای باز ایجاد کرده که این شفافیت و ارتباط درون خانه با محیط سبز پیرامونی و گرم بودن فضا به مثابه یک خانه، حس مکانی خانه های قدیمی حیاط دار را برای کاربر یادآور خواهد شد.

پوسته های مشبک کشیده شده بر قسمت های مختلف نما در کنار ورود نور و هوای کافی به فضا، محرمیت بیشتری را نیز برای کاربران فراهم کرده است.

در طبقه آخر ، شکست خط آسمان و ایجاد تنوع فضایی بیشتر در کنار ریتم، پویایی و سرزندگی کلی نما، سبب شده تا کاراکترهای فضایی متفاوتی در ساختمان شکل بگیرد و با انتخاب مصالح طبیعی و بومی، امکان ایجاد  رابطه هماهنگ بین ساختمان و محیط اطراف آن و هم چنین پاسخ مناسب به شرایط آب و هوایی و محیطی فراهم شود.

به طور کلی از آنجایی که ما ساختمان ها را شکل می دهیم و سپس آن ها ما را شکل می دهند؛ طراحی در یک منطقه غنی از پوشش سبز گیاهی با پتانسیل بالا و تبدیل پتانسیل های موجود به فرصت هایی که سبب تعامل هر چه بیشتر و بهتر کاربر با فضا شود نیازمند آگاهی هر چه بیشتر از ارتباط رفتار محیطی کاربر در برابر محیط ساخته شده می باشد تا در نهایت نتیجه آن یک پوشش متغیر ارگانیک و قابل نفوذ شود که زندگی داخل خانه را منعکس کند و دیالوگ صحیحی با مخاطب و محیط شهری(پیرامونی) برقرار کند.

مسکونی