بی مرز

پروژه در خیابان قصردشت شیراز واقع شده است که به دلیل مجاورت با باغ های قصردشت به محله ای خوش آب و هوا شهرت دارد، همین ویژگی محیطی، فضای پیاده روی و تعاملات اجتماعی و گذران اوقات فراغت را فراهم کرده است.

فضایی که انسان در آن قرار می گیرد و با آن برخورد میکند قابلیت اثرگذاری بر ادراک ما را دارد، عموما مردم از فضای سبز و لذت بردن از فضای باز استقبال می کنند؛ در همین راستا تلاش ما بر چگونگی ارتباط و پیوستگی معماری با فضای شهری (بیرون و درون) و همچنین دعوت کنندگی عابرین به فضای درون بود.

ابتدا با کاستن از آنچه که هست شروع شد، عناصر جداکننده حذف و حداکثر گشودگی ایجاد شد و در نهایت یک جداره شفاف باز شونده نقطه اتصال فضای شهری با معماری قرار گرفت.

سپس یک صفحه افقی روی زمین پهن وگسترده گردید و از بیرون به درون کشیده شد و دو فضا به صورت منسجم، روان و به هم پیوسته در کنار هم جریان پیدا کردند و با استفاده از رنگ شاخص، بر اتصال فعال پروژه با شهر تاکید شد.

در امتداد صفحه افقی تعدادی پوسته از زمین بلند شد، ضخامت پیدا کرد و عملکردهایی با نقش های متفاوت گرفت؛ گاهی تبدیل به نشیمن های کافه می شوند و جایی نقش کانتر را ایفا می کند، همچنین حفره هایی در کف ایجاد گشت و فضای سبز و المان های نورپردازی یکپارچه ای شکل گرفت تا همان کیفیت فضای بیرون در درون ایجاد و نوعی تعادل در ادراک را به وجود آورد.

پروژه تجربه ای است که حضور در آن نوسان میان درون و بیرون است و حرکت و سکون را در خود دارد که ذهن را به حرکت وا می دارد تا انسان در آن فعالیت کند.